از سوی دیگر، بسیاری از مطالعات اثر محافظتی چای زرین طلایی در برابر سرطان را نشان ندادند.
به عنوان مثال، در مطالعه کوهورت هلند در مورد رژیم غذایی و سرطان، مصرف چای سیاه بر خطر ابتلا به سرطان معده، روده بزرگ، ریه و سینه تأثیری نداشت.
در یک مطالعه کوهورت آینده نگر بر روی زنان یائسه در آیووا، نشان داده شد که نوشیدن چای (بیشتر چای سیاه) با خطر کمتر سرطان های دستگاه گوارش و سرطان دستگاه ادراری مرتبط است.
به نظر می‌رسد که بیشتر گزارش‌هایی که اثرات مثبت پیشگیرانه سرطان را نشان می‌دهند، مربوط به مطالعات آسیایی‌هایی بود که عمدتاً چای سبز می‌نوشیدند
در حالی که مطالعات اروپایی‌هایی که چای سیاه می‌نوشیدند، اثرات محافظتی را به ندرت مشاهده کردند. یک احتمال این است که فعالیت پیشگیری از سرطان چای سبز قوی تر از چای سیاه باشد.
به نظر می رسد که اجزای موثر در چای کاتچین، تافلاوین و کافئین باشد. محتوای کاتچین در چای سیاه بسیار کمتر از چای سبز است. مصرف چای نیز با سبک های مختلف زندگی در مناطق مختلف همراه است. ممکن است نتایج متفاوت در مورد چای و سرطان به دلیل عوامل اتیولوژیک متفاوت موجود در جمعیت های مختلف باشد.
مکانیسم های زیادی در مورد اثر مهاری چای در برابر سرطان زایی پیشنهاد شده است (در 25، 27، 33 بررسی شده است). متداول ترین مکانیسم ذکر شده، فعالیت های آنتی اکسیدانی است، اما مکانیسم های بسیاری دیگر نیز مهم هستند.
اثر ضد تکثیری کاتچین های چای در مدل های تومورزایی ریه و پوست در موش نشان داده شده است. مهار تبدیل سلولی و رشد سلولی توسط کاتچین ها و تافلاوین های خالص شده نیز گزارش شده است.
این فعالیت ها به مهار فعالیت پروتئین فعال کننده 1 (AP-1) نسبت داده شده است، احتمالاً به دلیل مهار فعالیت های پروتئین کیناز فعال شده با میتوژن.
به دلیل فعال شدن مکرر AP-1 در بسیاری از سرطان های انسانی، این عمل ممکن است برای پیشگیری از سرطان انسان قابل اجرا باشد.
