علاوه بر این، شواهد کمی در مورد تأثیر عوامل اجتماعی اقتصادی بر استفاده از کفش کار شیما در میان کودکان روستایی در سن مدرسه که بسیار مستعد ابتلا به پودوکونیوز هستند، وجود دارد.
مطالعات کیفی قبلی نقش محدودیت‌های مالی را در محدود کردن توانایی والدین برای تهیه تعداد کافی جفت کفش برای فرزندان خود گزارش کرده‌اند.
مطالعات اپیدمیولوژیک اجتماعی مدت‌هاست که ارتباط نزدیکی بین عوامل اجتماعی اقتصادی و رفتارهای بهداشتی مشاهده کرده‌اند به گفته گیدنز، عوامل اجتماعی-اقتصادی شرایط اجتماعی را ایجاد می کنند که می توانند رفتارهای پیشگیرانه را محدود یا فعال کنند.
با مزیت اجتماعیاقتصادی، منابع و دسترسی به ساختارهای فرصت حاصل می شود که شانس زندگی را افزایش می دهد و قابلیت های پیشگیری از بیماری را گسترش می دهد به گفته گلیمور و همکارانش، افراد به دلیل محدودیت‌های اقتصادی اجتماعی مجبور به رفتارهای ناسالم هستند.
مطالعات در میان مردم روستایی در جوامع بومی پودوکونیوز، ارتباط مثبت وضعیت اجتماعی اقتصادی خانواده را با کفایت تعداد جفت کفش و رفتار استفاده از کفش مشاهده کرده‌اند.
به دلیل ناتوانی در خرید بیش از یک جفت کفش، والدین مجبور بودند فرزندان خود را در برخی مواقع پابرهنه کنند.
با این حال، تأثیر وضعیت اجتماعی اقتصادی خانواده ها و کفایت مالکیت کفش به اندازه کافی در رابطه با اتخاذ رفتارهای پیشگیرانه پودوکونیوز در میان کودکان روستایی در سن مدرسه مورد مطالعه قرار نگرفته است.
اندازه گیری وضعیت اجتماعی اقتصادی عمدتاً بر اساس درآمد ماهانه خود گزارش شده و رفاه اجتماعی-اقتصادی درک شده است که ممکن است وضعیت واقعی خانوارها را نشان ندهد.
علاوه بر این، دانش ما از نقش ویژگی‌های اجتماعی-جمعیت‌شناختی مانند جنسیت، سن و تحصیلات در رفتار استفاده از کفش نیز محدود است.
مطالعات نشان می دهد که متغیرهای اجتماعی جمعیتی نه تنها زمینه اجتماعی و واقعیت های روزمره را شکل می دهند، بلکه به ما کمک می کنند تا توزیع رفتارهای بهداشتی را در بخش های مختلف جمعیت درک کنیم که ممکن است به نوبه خود اولویت بندی بخش های جمعیت را برای تغییر رفتار تسهیل کند.
