شکر سفید به عنوان یک محصول مضر طبقه بندی می شود و همراه با نمک، “مرگ سفید” نامیده می شود. از طرف دیگر، شکر قهوه ای مورد علاقه بسیاری از آشپزها است و حتی آن را سالم می دانند. به همین دلیل شکر قهوه ای جایگزین شکر سفید می شود.
تفاوت اصلی این دو نوع شکر در مواد اولیه ای است که محصول از آن به دست می آید. فرآیند تولید واقعی در هر دو مورد تقریباً یکسان است.
شکر سفید از چغندر قند تهیه می شود. محصولات قبل از ریشه با دقت انتخاب می شوند، شسته می شوند، تمیز می شوند و به تراشه های کوچک بریده می شوند، که از آنها آب می گیرند.
سپس آب میوه فیلتر می شود و مایع زرد روشن حاصل روی تجهیزات ویژه تبخیر می شود. این ماده یک شربت قند به نام ملاس تولید می کند. در مرحله آخر شکر متبلور می شود.
شکر قهوه ای از نیشکر تقریباً با همین فناوری تولید می شود. فقط مواد خام به روشی کمی متفاوت خرد می شوند – با کمک سنگ شکن و آسیاب.
تفاوت دیگر استفاده بعدی از موادی است که از زیر مواد اولیه طبیعی خارج شده است.
ملاس به دست آمده از چغندرقند به دلیل طعم و عطر نامطبوع برای مصرف انسان نامناسب است. با این حال، حاوی کربوهیدرات های زیادی است، بنابراین دفع نمی شود، بلکه به تولید خوراک برای حیوانات مزرعه منتقل می شود.
ملاس نیشکر دارای بوی اشتها آور کاراملی و رنگ قهوه ای روشن است. او آماده استفاده است. در برخی کشورها حتی به صورت شربت نیز فروخته می شود، اما بیشتر برای تهیه مشروبات الکلی نجیب و آبجوسازی استفاده می شود.
نسبت این مواد مغذی در ترکیب چندان زیاد نیست و محتوای کالری محصول همچنان بسیار بالا است. مقدار ساکارز موجود در آن به اندازه سفید تصفیه شده است، به همان ترتیب بر لوزالمعده تأثیر می گذارد و باعث افزایش انسولین می شود. بنابراین، این اشتباه است که بگوییم نیشکر سالم تر است. هر دو محصول باید در حد اعتدال مصرف شوند تا آسیبی به بدن وارد نشود.
