در حال حاضر، نمایشگرهای کریستال مایع تلویزیون سامسونگ چهل و دو اینچ فناوری غالب هستند، با برنامه‌های کاربردی از تلفن‌های هوشمند، تبلت‌ها، نمایشگرهای رایانه، تلویزیون تا پروژکتورهای داده با این حال، در سال‌های اخیر، بازار نور ارگانیک نمایشگرهای دیود ساطع کننده به سرعت رشد کرده اند.
شروع به به چالش کشیدن LCD ها در همه برنامه ها کرده اند، به ویژه در بازار نمایشگرهای کوچک 6، 7، 8. اخیرا، “LCD در مقابل OLED: چه کسی برنده می شود؟” به موضوع داغ تبدیل شده است.
ال سی دی ها پرتاب نمی شوند و اختراع آنها را می توان به دهه 1960 و اوایل دهه 1970 ردیابی کرد. فناوری LCD ترانزیستور به تدریج در تمام جنبه ها رشد کرده است. برخی از موانع کلیدی، مانند زاویه دید، زمان پاسخ و طیف رنگ، برطرف شده است. در مقایسه با OLEDها، LCDها از نظر طول عمر، هزینه، تراکم وضوح و حداکثر روشنایی مزایایی دارند.
از سوی دیگر، ها پرتاب کننده هستند. مزایای ذاتی آنها آشکار است، مانند حالت سیاه واقعی، زمان پاسخ سریع و نمایه بسیار نازک، که نمایشگرهای انعطاف پذیر را قادر می سازد.
به عنوان نور پس زمینه. با این وجود، ال سی دی با نور پس زمینه نقطه کوانتومی (QD) توسعه یافته و ارتقا یافته است 17، 18، 19، 20. عرض کامل در نصف حداکثر QD های سبز و قرمز تنها 25 نانومتر است.
در نتیجه، ال سی دی تقویت شده با QD دارای طیف رنگی وسیع تری نسبت به OLED است. به طور کلی، هر دو فناوری مزایا و معایب خاص خود را دارند. رقابت شدیدتر می شود مقایسه بر روی این دو فناوری فوق العاده تقاضای زیادی دارد.
در این مقاله مروری، پیشرفت‌های اخیر را در LCD و OLED در رابطه با مواد، ساختار دستگاه تا عملکرد پانل نهایی ارائه می‌کنیم. ابتدا، در بخش دوم، به طور مختصر تنظیمات دستگاه و اصول عملکرد این دو فناوری را شرح می دهیم.
سپس، در بخش III، شش معیار کلیدی را انتخاب می‌کنیم: زمان پاسخ، نسبت کنتراست، وسعت رنگ، طول عمر، بازده انرژی و انعطاف‌پذیری پانل، برای ارزیابی LCD و OLED.
